Hens van der Spoel (Kampen, 8 oktober 1904 – Groenekan, 7 juli 1987) was een Nederlands kunstschilder. Zijn jeugd bracht Van der Spoel door in Kampen en Hilversum. Na het behalen van het HBS-diploma aan het Christelijk Lyceum te Hilversum, vervolgde hij zijn studie aan de Amsterdamse Rijksnormaalschool voor Teekenonderwijzers. Hij werd tekenleraar, eerst in Harderwijk en Hilversum en vanaf 1931 in Goes. In 1932 huwde hij Nel Houtman, een keramiste. Het gezin Van der Spoel woonde vanaf 1937 in een boerderij bij Kloetinge.
Tot 1959 bleef Van der Spoel in Zeeland wonen. In 1959 verhuisde hij naar Amsterdam, waar hij twee jaar eerder was benoemd tot docent aan het Instituut voor Kunstnijverheidsonderwijs (later Rietveldacademie). In 1964 werd hij daar adjunct-directeur en in 1969 ging hij met pensioen. Hij bleef als kunstenaar actief. In 1980 verhuisde hij naar Maartensdijk. Stilistisch valt het werk van Van der Spoel moeilijk bij een bepaalde stroming onder te brengen. Naast gouaches van geabstraheerde figuren, zijn er stillevens, landschappen en non-figuratieve composities. Compositie, kleur en materiaalbehandeling waren voor hem belangrijker dan een naturalistische afbeelding van de werkelijkheid. Zijn werk onderging de invloed van de École de Paris en meer in het bijzonder van Georges Braque. Hoewel sommige critici zijn werk later typeerden als gematigd expressionistisch had hij zijn hele leven lang meer aandacht voor Franse kunststromingen dan voor die uit het Duitse taalgebied.
Van der Spoel werkte vrijwel uitsluitend met gouacheverf. Hij had doorgaans meerdere gouaches tegelijk onder handen en wijzigde regelmatig reeds voltooide werken. Na 1955 maakten de geabstraheerde stillevens en figuurstukken meer en meer plaats voor kleurrijke abstracte composities, waarin elke verwijzing naar een zichtbare werkelijkheid was verdwenen.