Geboren 2 juli 1899, Carignano Italie – 7 september 1969, Amsterdam
Carasso werd geboren in een familie van ambachtslieden. In 1922, twee weken na de machtsovername van Benito Mussolini, verhuisde hij naar Parijs, waar hij werkte als timmerman. Vanwege zijn politiek activisme werd hij in 1928 uit Frankrijk verdreven, wat hem in 1933 opnieuw overkwam in Brussel. Uiteindelijk vond hij onderdak in Nederland, dat zijn nieuwe vaderland werd. Hij raakte bevriend met Maurits Dekker, Han Wezelaar, Leo Braat en Gerrit van der Veen. naast tekeningen en fotocollages toonde hij ook vier kleine afbeeldingen. Alleen in Amsterdam heeft hij zich als beeldhouwer kunnen ontwikkelen en werd hij opgenomen in de kring van Amsterdamse beeldhouwers. In 1938 exposeerde Carasso voor het eerst in Nederland. In 1956 werd hij benoemd tot hoogleraar beeldhouwkunst aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht. Een van zijn grotere projecten is het 46 meter hoge Rijksmonument voor de Koopvaardij in Rotterdam, ter nagedachtenis aan de 3.500 burgerslachtoffers op zee tijdens de Tweede Wereldoorlog.