Categorie: Huidige Kunstenaar

De praktijk van Nicola Arthen (1990, Duitsland) is een onderzoek naar de onderlinge relaties tussen de capaciteiten van het object en de mens, een onderhandeling tussen locatie en ervaring. Door dingen te isoleren van hun perifere staat en ze tot protagonisten te maken, ontdekt hij hun capaciteiten om de menselijke ervaring te betoveren. Zijn werk neemt de vorm aan van installaties, sculpturen en video’s die vaak bijdragen aan een gemodereerde omgeving die ze samen creëren, zoals in de vorm van op maat gemaakte temperatuurapparatuur of een scriptgestuurde navigatiesysteemstem tijdens een autorit. Zijn werk wordt beschreven als sensueel en oprecht, geïnformeerd en economisch in de organisatie van de ruimte. Zijn werk richt zich op de technologische innovaties die de automatisering van machines en architectuur bevorderen, en gebruikt vaak recente productieprocessen voor andere doeleinden.

Arthen studeerde beeldende kunst aan de Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam, Goldsmiths University en Kunstakademie Düsseldorf. Zijn werk is sindsdien vertoond in kunstenaarsruimtes, galeries en musea internationaal, onder andere bij NEST in Den Haag, Kunstfort Vijfhuizen (Solo), PAOS in Guadalajara (Solo), Mexico, Lovaas Projects in München, de National Gallery in Praag en Bröhan Museum in Berlijn.

Armando Cairo werd geboren in Amsterdam op 21 maart 1953. Hij studeerde schilderen en portretschilderen en studeerde in 1976 af aan de Rietveld Academie van Beeldende Kunsten.

Op vierentwintigjarige leeftijd begon hij met het spelen van de tenorsaxofoon. Hij volgde twee jaar lang lessen van be-bop altspeler Ron Rem. Armando ging verder met de workshops van Nedly Elstak (trompettist, componist en arrangeur). Na de beginners-workshop volgde hij Nedly’s Composer- en Arrangecursus.

In 1982 won hij met het Armando Cairo Quintet het Meervaart Jazz Concours en de VPRO Aanmoedigingsprijs.

Hij speelde in verschillende Nederlandse jazzgroepen: onder andere Fra Fra Sound, de Frank Grasso Bigband, Rockin ’the Reeds, Fonk, Quartet Tritonus en nog steeds bij de Billy Brooks Big Band. Armando toerde met de Dutch Connection (regie van Butch Morris) en het Zuid-Afrikaanse Joe Malinga Septet.

De kern van het werk ligt bij het landschap, met name het Hollandse landschap, ontleed in elementaire vormen en structuren. Het is de verbeelding van de ruimtelijke ervaring die het landschap oproept: de dynamiek, de strakke opbouw, maar ook de verstilling en de lichtval. Niet alleen visuele waarnemingen maar ook de subjectieve beleving van het landschap, de seizoenen spelen hierbij een rol. Dit komt tot uiting in het lijnenspel, de kleurvlakken en de ruimtelijke opbouw van het werk. Soms overheersen dynamiek en onrust, soms meer meditatieve waarnemingen.

Een opgevulde scheur in het asfalt, een opvallend geplaatste regenbuis tegen een kerk of een muur in 3 verschillende kleuren wit geschilderd. De betekenis, functie en gebruik van een ruimte verandert door de tijd heen. Deze veranderingen bekijk ik graag. Wat blijft er over van de uit de muur gehaalde fresco’s als ze in een museum hangen? Losgeknipt van de plek waar ze gemaakt zijn? Wat zien we als we naar de ruimte kijken waar het beeld vandaan komt? Is er een wond? Of is er iets aanwezig wat het beeld opvult? 

Suriname-born Dutch artist Remy Jungerman (1959) lives and works in Amsterdam. He attended the Academy for Higher Arts and Cultural Studies in Paramaribo, Suriname, before moving to Amsterdam where he studied at the Gerrit Rietveld Academy. 

In his work, Jungerman explores the intersection of pattern and symbol in Surinamese Maroon culture, the larger African Diaspora, and 20th Century “Modernism.” In bringing seemingly disparate visual languages into conversation, Jungerman’s work challenges the established art historical canon. As art and culture critic Greg Tate has remarked “Jungerman’s work leaps boldly and adroitly into the epistemological gap between culturally confident Maroon self-knowledge and the Dutch learning curve around all things Jungerman, Afropean and Eurocentric.”

Born and raised in Suriname, he is a descendant, on his mother side, of the Surinamese Maroons who escaped enslavement on Dutch plantations to establish self-governed communities in the Surinamese rain forest. Within their rich culture, many West-African influences are preserved including the prominent use of abstract geometrical patterns. Placing fragments of Maroon textiles, as well other materials found in the African diaspora such as the kaolin clay used in many African religious traditions or the nails featured in West African Nkisi Nkondi power sculpture, in direct contact with materials and imagery drawn from more “established” art traditions, Jungerman presents a peripheral vision that can enrich and inform our perspective on art history. 

Jungerman represent the Netherlands at the 2019 Venice Biennale with Iris Kensmil. In 2017 he was nominated for the Black Achievement Award in The Netherlands. 

In 2008 he received the Fritschy Culture Award from the Museum het Domein, Sittard, The Netherlands. 

Jungerman is co-founder and curator of the Wakaman Project, drawing Lines – connecting dots. Wakaman, which literally means, “walking man” was born out of a desire to examine the position of visual artists of Surinamese origin and to raise their profile(s) on the international stage. 

He has exhibited works at: 58 Venice Biennial, Dutch Pavilion, IT; Prospect3, New Orleans, US; Brooklyn Museum, New York, US; El Museo del Barrio, New York, US; Hudson Valley MOCA, New York, US; Jack Shainman Gallery, New York, US; New Jersey City University, New Jersey, US; Rennie Museum, Vancouver, CA; Stedelijk Museum, Amsterdam, NL; Kunstmuseum, Den Haag, NL; Centraal Museum, Utrecht, NL; Museum Arnhem, NL; Museum het Domein, Sittard, NL; Afrika Museum, Berg en Dal, NL; Zeeuws Museum, Leeuwarden, NL; Lumen Travo Gallery, Amsterdam, NL; C&H Gallery, Amsterdam, NL; Havana Biennale, CU; Museum Bamako, ML; Museum Tromso, Norway; Künstlerhaus Bethanien, Berlin, Germany; Badischer Kunstverein, Karlsruhe, Germany; Malba, Buenos Aires, AR; Cemeti Art House, Yogyakarta, ID; Gallery Krinzinger, Salzburg / Vienna, AT; Stedelijk Museum Aalst, BE; Musée Art contemporain, FR; Air de Paris, FR 

He’s now represented by Fridman Gallery, NY, US and Galerie Ron Mandos, Amsterdam, NL

His International residencies include Art Omi and International Studio & Curatorial Program (ISCP) in New York. 

His work has been featured in numerous publications and acquired by various institutions and private collectors worldwide.

Lily Lanfermeijer (1990, Amsterdam) heeft haar BA behaald aan de afdeling Beeld & Taal van de Gerrit Rietveld Academie, waarna zij een pre-master Architectuur heeft afgerond aan de Academie voor de Bouwkunst Amsterdam. In 2017 voltooide ze een tweejarige master in ‘Immediate Spaces’ aan het Sandberg Instituut in Amsterdam. Momenteel maakt ze deel uit van het artistieke team van Punt WG (2018-heden).

Geselecteerde tentoonstellingen zijn onder andere: ​​Billy Town Den Haag (2019), Fotopub, Novo Mesto, Slovenië (2018), Worm Rotterdam (2016), De Fabriek Eindhoven (2016), Object Rotterdam (2014), EESAB, Lorient, Frankrijk (2014), The Old Ambulance Depot Edinburgh (2014), De Witte Moor Gent (2012), De Oude Kerk Amsterdam (2012), Joods Historisch Museum (2012).

Smári Rúnar Róbertsson

Geboren in Vestmannaeyjabær, Iceland, 1992

BA Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam 2015

MA from Sandberg Instituut, Amsterdam 2017

http://www.smarirunarrobertsson.com

Ik ben geïnteresseerd in hoe observaties, gedachten en ideeën kunnen worden gerangschikt en opnieuw geconfigureerd om verhalen te vertellen en ons begrip van onszelf, van tijd en plaats te vormen. Dingen die zijn geladen met een opgebouwde spanning, metaforisch of echt, die kan worden afgestemd en gespeeld. In de werken zijn tijd en ruimte tastbare materialen die kunnen worden uitgerekt, gecomprimeerd en gevormd tot een onsamenhangend ritme van logica, herhaling en overlevering. Hierdoor zet ik vraagtekens bij ons lezen van taal- en kennisproductie. Het werk is continu, cyclisch en verwijst naar zichzelf. Lussen van vervat in profetieën die zichzelf eindeloos herhalen. Daarin spelen natuur en mythologie een grote rol en dienen als het stadium van waaruit het perspectief tussen de micro en macro oscilleert. Ik zoek overeenkomsten en uitvloeisels tussen het fysieke en het ingebeelde om de fractale kwaliteit te onthullen van systemen die onze omgeving, onze verhalen en ons denken beheersen.

Jet Schepp

Opleiding: Rijksacademie van Beeldende kunsten, Amsterdam.

Prix de Rome vrije beeldhouwkunst 1969

Monumentale en kleinplastiek, portretten en penningen.

Schepp heeft beeldhouwkunst gestudeerd aan de rijksacademie van beeldende kunsten in Amsterdam. Enkele hoogleraren waren Paul Grégoire, met wie zij enige jaren gehuwd. Is geweest, en Piet Esser. Zij is gespecialiseerd in figuratieve beelden en kleinplastiek in terracotta, brons, hout, steen, portretten en penningen. Een bekend werk van haar ijshut beeld van Anne Frank aan het Merwedeplein in Amsterdam.

Enkele werken:

1972 Portret Juliana, gemeentehuis Epe 

1981 Duik, Van Henegouwenplein Alphen a/d Rijn, aankoop uit beeldenroute

2005 Anne Frank, Merwedeplein Amsterdam

met eerdere versie in Purmerend en replica beeld Merwedeplein in Buenos Aires (2015), dat een grote joodse gemeenschap kent.

2012 Monument Willem van Oranje, Charlotte de Bourbon en hun zes dochters, galerij Prinsenlogement, Abdijplein Middelburg.Twee reliëfs i.s.m. Lucie Nijland.

2015 Willem van Oranje als jonge man (vervolgopdracht)

Binnentuin Fondation Custodia, rue de Lille, Parijs 

In deze gebouwen was vroeger ook het Nederlands Instituut gevestigd dat onderdak en expositieruimte bood aan kunstenaars die een tijd in Parijs wilden werken.

Atelierwoning 22 hs werd door Gerrit Jan van der Veen als eerste in gebruik genomen, gevolgd door Jan Wolkers, Paul Gregoire en Jet Schepp die er nog werkzaam is.

Geer Steyn  ( 1945 ) studeerde  vanaf 1968 tot 1973 aan de rijksakademie. In 1973 behaalde hij de zilveren  prix de Rome voor de Beeldhouwkunst.  Daarna zette hij zijn studie voort in Wenen onder leiding van  Fritz Wotruba.

Tot 2011 was hij docent Beeldhouwen op de Koninklijke Academie van beeldende kunsten te Den Haag en op de Amsterdamse hogeschool voor de kunsten.

In 2018 werd hem de Sandford  Saltus award toegekend door de American Numismatic Society voor zijn “ lifetime achievement for the medallic art “.

Coralie Vogelaar is an interdisciplinary visual artist. In her ongoing research, she explores the areas where technology and humans meet, the interaction between the two and ways in which they influence each other. Her work consists of systematically conducted studies how computers see humans and their activity, and works with deep learning, eye & emotion tracking, and image recognition software. 

For her projects she works together with (data)scientists, creative coders, actors, dancers and choreographers.

Recent exhibitions were in ZKM – Karlsruhe, Veem House for Performance, Fotomuseum Winterthur, Kunstverein Kassel, Science gallery Dublin, Impakt Festival Utrecht, UnArt Museum Shanghai, Noorderlicht Festival, Museum für Gestaltung Zürich, MU Artspace, V2 – lab for the unstable media, FOMU – Antwerp, SPRING Festival Utrecht and Kunstfort bij Vijfhuizen.

She currently is doing a residency at TU Eindhoven Innovation Lab

In eerder werk was haar eigen lichaam, en soms dat van anderen, het onderwerp van Marit Westerhuis’ praktijk. Ze onderwierp zichzelf aan talloze, langdurige metingen middels verschillende, vaak zelfgebouwde apparatuur. Sinds haar verblijf aan de Rijksakademie van de Beeldende Kunsten is ze breder gaan werken. Het is niet langer het vatten van het menselijk lichaam dat haar interesseert maar zaken als evolutietheorieën, alchemistische experimenten, natuurlijke verschijnselen en de allereerste technologische ontwikkelingen. Ze is vooral gefascineerd door de snelheid waarmee, als de acceleratie eenmaal inzet, de ene technologische ontwikkeling op de andere volgt.

Westerhuis’ huidige werk visualiseert een wereld waarin de mens niet langer de dominante levensvorm is (of zichzelf heeft uitgeroeid) en waarin de aarde andere levensvormen herbergt. Ze onderzoekt de eigenschappen van allerlei soorten vloeistoffen, van water tot bloed, maar ook de beeldtaal uit de steen- en bronstijd en ritualistische handelingen en beschouwingen over de natuur die ze vindt in Keltische en Noorse mythen. Het rationele vooruitgangsdenken dat technologie voorbrengt, wordt in haar werk gepaard met dat wat meestal als zijn tegenhanger wordt beschouwd: natuur, occultisme, offers, het bovennatuurlijke.

Bio

Nína Höskuldsdóttir

Geboren in Reykjavík, Iceland, 1992

BA Gerrit Rietveld Academie (2016)

MA Högskolan för Design och Konsthantverk (2019)

Website: www.ninaharra.com

Instagram: @ninaharra

Alondra Castellanos Arreola is een choreograaf en performer geboren in Mexico en gevestigd in Amsterdam. Ze studeerde in 2015 af aan The Mime School aan The Academy of Theatre and Dance (AHK) en volgt momenteel een masteropleiding in Visual Anthropology aan de Goldsmiths University of London. Haar praktijk ligt op het snijvlak van theater, performance en beeldende kunst met een bijzondere focus op ruimtegebruik en vragen over materialiteit. Ze is geïnteresseerd in hoe het menselijk lichaam beweegt met een object en de affectieve relatie die tussen de twee ontstaat. In haar praktijk reageert ze vaak nauwkeurig op de kenmerken van de ruimte waar de voorstelling zal plaatsvinden, waardoor de ontmoeting van het publiek met het werk elke keer anders wordt beïnvloed.

Onder haar werken bevinden zich: 2019 ‘Siblings Dance’ Frascati Theater, Amsterdam (NL), 2018 ‘Deviation tool’ BBK, München (DE), 2018 ‘Moton Actuator Tour’ Lovaas Projects, München (DE), 2018 ‘Sobrepuesto’ PAOS GDL (MX), 2018 ‘Agua del Día’ in Quinto Piso, Mexico City (MX), 2017 ‘Methods of Dating-You look like sowly 40 miles of rough road’ P ////// AKT, Amsterdam (NL) , 2017 ‘Twee voet ver van de achterkant van een ander hoofd’ FLAM Festival, Amsterdam (NL), 2017 ‘The Weathers They Live In’ PuntWG, Amsterdam (NL), 2015 ‘6 mm. voor een echt instrument ‘FRASCATI, Amsterdam (NL), 2015’ The Wall piece ‘Lindengracht 93, Amsterdam (NL), 2014’ Monocular Monocular ‘KID AILACK, Tokyo (JP), 2014’ Time Out ‘Nieuwmarkt, Amsterdam (NL) . Ze werkte samen met de kunstenaars David Weber-Krebs in ‘Balthazar’ (2015-2016) en ‘The Guardians of Sleep’ (2017-2018), Yvonne Dröge Wendel in ‘Moments in the

ThinkTank ’(2018). Sander Breure & Witte van Hulzen in ‘How can we know the dancer from the dance’ (2016), Mercedes Azpilicueta in ‘Molecular Love’ (2016), onder anderen.

Ga voor meer informatie naar: www.alondracastellanosarreola.info